قانونگذار در ماده 55 قانون مدنى، وقف را اينگونه تعريف مي‌کند: «وقف عبارت است از اينكه عين مال حبس و منافع آن تسبيل شود.» در متون فقهي در تعريف وقف آمده است: حبس‌المعين و تسبيل المنفعه منظور از حبس کردن عين مال، نگاه داشتن آن از نقل و انتقال و نيز از تصرفاتي است كه موجب تلف عين شود.
زيرا مقصود از وقف، انتفاع هميشگى موقوف‌عليهم (افرادي که وقف براي آنها انجام شده) از مال موقوفه است که به همين دليل نيز آن را وقف ناميده‌اند همچنين منظور از تسبيل منافع، واگذارى منافح در راه خداوند، و امور خيريه و اجتماعى است.
بر اساس ماده ۵۶ قانون مدني، «وقف واقع مي‌شود به ايجاب از طرف واقف به هر لفظي که صراحتاً دلالت بر معني آن کند و قبول طبقه اول از موقوف‌عليهم يا قائم‌مقام قانوني آنها در صورتي که محصور باشند، مثل وقف بر اولاد؛ و اگر موقوف‌عليهم غيرمحصور بوده يا وقف بر مصالح عامه باشد، در اين صورت قبول حاکم، شرط است.»
منبع: روزنامه حمايت - يکشنبه - 13/2/1394/س